पाक्दो काफल भन्छ के सकलमा, ऐसेलु के भन्दछ ?
उल्लासै परिवेशमा वन हुँदा, मीठो त्यहीं छन्द छ,
फुल्छन् पुष्प जता–लता लहरमा, पाक्छन् गुहेली फल,
वासन्ती ऋतुराजमा मन भने, औधी भयो चञ्चल ।
शैलीमा सुरिलो उमंग रसका आत्मीय भाकाहरू,
डाकिन्छन नव सूत्रमा हृदयले स्वीकार्य डाकाहरू,
हांगा पात जरा विभाज्य रुखझैं बांडिन्छ मेरो मन,
यौटै काण्ड महां ठसक्क उभिदा शिक्षा छ सम्प्रेषण ।
निःस्वार्थीपनमा अरण्य वनले डाक्ने कला भिन्न छ,
कोसेली उपहार छन् हृदयमा चिनो तथा चिन्ह छ,
बिर्सिन्नन् जनले अथाह ममता एकान्त छानामुनि,
गाऊं लाग्दछ कोइली लवजमा आवाज मीठो सुनी ।
ए ! मौरी मिहिनेत गर्न तँ सिका, बोली सिका कोइली,
गर्मी धेर हुरी बतास सहँदै, नाँच्नै सिका पल्लवि,
पस्की दे सबका समक्ष रचना, सौन्दर्यको वैभव,
मान्छेमा रसयुक्त जीवन सिका, वासन्तिका शोभित
प्रतिक्रिया दिनुहोस
