करुणा र स्वज्ञानको पतकाहरु च्यातिएर
उडिरहे निरन्तर बादलसँगै उडिरहे
उफ् !
न्यायको कालो बद्री
न्यायका लागि छटपटाइरहेका
मुटुहरूमा बारुद बनेर पड्किदा
क्षेतविक्षेद भएका छन् ।

न्यायको भिख मागी रहेका
पीडाले छचल्किएका
नयनहरूमा भाला र तीरहरू रोपिदा
च्व च्व!
दिउँसै औशी रातको पर्दा खसेको छ ।

अन्यायको रापमा मनहरू उसिनिएर
थिलो थिलो बनिरहेका
मधुमास ल्याउने कोपिलाहरू
निमोठिए च्यातिए, कुल्चिए, फ्याँकिए
पीडाको ज्वाला दन्किएको
पीडाकै ज्यू थप्नेहरूकै खेती सप्रिएको छ ।

न्यायको दियालो दीप दीप गर्दै
हुरी बताससँग यता उता लप्किदै छ ।
पीडा, चीत्कार, न्यायकै पुकार गर्दे न्यायालयको
कठघरामा हराइदिन्छ
मेरो देशमा न्याय हराएकोले
मेरी बहिनीको दिउँसै अस्मिता लुटी
मृत्युको मुखमा पुर्‍याएका यौन पिपासुहरू
खुले आम निर्धक्क छाती फुकाएर हिँडे
मेरा आमाहरूलाई बारबार यातना, पीडा दिई
टुक्रा टुक्रा बनाएर समाप्त पारेका
बा नामका कलङ्क राक्षसहरू
न्यायको धिप धिप दियालोलाई
हुरीसँगै निभाउन खोज्दै
खुलेआम छाती फुकाएर डुर्किरहे
मेरी भाउजूको मेलापात गर्दा अस्मिता लुटी
जीवन लीला समाप्त बनाउने पीडकहरू
अपराधको जालो बुनी फिँजाउँदै
पीडकहरूलाई प्रश्रय दिइरहे,
भर्खरै दाइजो निहुँमा मेरी बहिनीको ज्यान गयो
प्रेमको निहुँमा अस्मिता धुजा धुजा भयो ।

पशुजस्तै दिदी बहिनी बेच्ने दलालहरू
करोडौँ गाडीमा सयर गर्दे मान्छेको किनबेच गरिरहँदा
कहाँ छ मेरो न्यायालय?
कता छ? न्यायको धिप धिपे दियालो
हुरीसँगै बढारिएको भान भो
मेरो देशमा न्याय हरायो
बिन्ती कोही त बचाऊँ ।
हराएको न्यायलाई खोज ।