भिरालो छ बाटो अधेरी छ रात,
लडे माथि तान्ने छदै छैन हात ।

छ लौरो त साथी पुरानो सडेको,
नबोल्ने नसुन्ने न ता गर्छ बात ।

हदै नाघ्छ मान्छे दया छैन रत्ति,
बसे फेद भन्छन् बुटा दिन्छ पात ।

भएसम्म गेणी सबैको पियारो,
केही छैन बुझ्दा खुवाए अघात ।

म एक्लै छु बोक्ने बडो भार भारी,
छ पीडा भरेको हियामा छ खात ।