उच्च पदमा सेटिङ्ग मिलाउँछु

धनपतिलाई शरणार्थी बनाई अमेरिका पठाउँछु

काम गर्न म अल्छी गर्छु

धीत फुकाएर अरूको कुरा काट्छु

म कति हो कति राम्रो त धत् !

भनेर मनका कुरा कानेखुसी गर्छु

अरूलाई खसाल्छु रुवाउँछु म हाकिमको नजिक हुन्छु

मुसुक्क मुसकुराउछु

मैले लिएको शपथ एकातिर अनि कर्तव्य अर्कातिर

मेरो सार्वजनिक जीवनको पथ प्रदर्शक म आफै

कुम्लाउछु, लुट्छु, बहाना बनाउँछु

कमाउँछु थाहा छैन कति कति

अब म बुढो हुन्छु

यता दुख्छ उता दुख्छ छाती

लाग्दैन ओखती कुरा सुन्दैन नाति

अब म एक्लै भए बितिन श्रीमती भईन बिमार

कहाँ कति पैसा सम्झिन सक्दिन तर छैन आवश्यक जति

हिजोको म रैन छु आज अरूको भर गरौँ कति कति

अब म मर्छु

मृत्यु शय्यामा खिस्स हाँस्छु देखेर मलामी ताती

त्यो मेरो मलामी साथीको हालत हुँदैन म भन्दा फरक रति

छोरा बुहारी नाति पनाती सम्म व्यवस्था गर्न भ्याए तर गरेनन् माया त्यति

म फेरि जन्मे भने म सबै सुधार्थे

नेपाल आमालाई उन्नत समुन्नत बनाउन लाग्थे

तर म जन्मिन्न म निराश उदास खिन्न विलापमा जाँदै छु नर्क

ए नेता, ए कर्मचारी, ए व्यापारी, ए निर्माण व्यवसायी, ए पत्रकार…… अब त फर्क !