शासनको नृत्यमा रम्दैछन् राजा र रानी,
नैतिकतामा रहेको सुशासनको राज्यमा।
विश्वासको अड्डामा छ नेतृत्व छ सम्पन्न
उ बोलाउँछ व्यङ्ग्य साथी मात्र साहित्यमा।

सुधारका नायकहरु यो नृत्य नियाल्नुस् त
दिनरात कल्पना गरेको राज्य बारे सोच्नुस् त।
शासकको नाङ्गो नृत्य र गीत,
लोकतान्त्रिक सुर र ताल बराबरी छ त?
राजा कुर्सीमा रहँदा प्रजा चरणमा छुटिए,
दलित समाजमा र ब्राह्मण तरकारीमा लुटिए।
नृपतित्वको छायामा, न्याय छैन शृङ्गार,
प्रजातन्त्रको नाममा जनताको कथा लुकाइए।

बिर्सन तयार हुनुहोस् सत्ता र भ्रष्टाचारको अभिशाप,
राजनीतिको चेला, विश्वास छ भ्रष्टाचारमा साप।
किताबहरूले लेखेका छन् उनीहरूको कहानी,
सत्ता खाएर राजनीति बनाएका छन् उनीहरूले खास।

नागरिकको धिक्कार र आशा दुवै छ बिरामी,
न त विकल्प र सुशासन त सधैँ हो आशा हराउने।
राजनीतिक उद्योगले खेतीमा रसायन मिसाएपछि,
भ्रष्टाचारको बालीमा कसलाई हो राजा बनाउने।
राजनीतिको रङ्गमा नेताहरू खेलेका रङ्गिन होली,
आज मन परेको मान्छेलाई भोलि नै कसरी सराप्ने?
सांसद र मन्त्रीहरू खेल्दै बजारमा नृत्य राजा,
जनताले लिएको यही चिया गफमा हो सीमित बनाउने।

जनताको मनमा छ निर्भरता र निर्भर हो भने,
निकम्मा बनेर, प्रतिपक्षको खोजिएको थियो दिन दिनै।
बिकेकालाई बिक्नुमै छ याँ हा भरपुर गर्व,
निकम्मा र बिकाऊ अनि खबरदारीको बोक्रोमा
छानबिनमा मेलमिलापको साथी बनाइएको ठुलाको चैन।

शिक्षित भेडा र विचारशील गोचार,
अपनाउँछ विकासको मार्गमा उनीहरूको यात्रा।
सत्तामा रहेको शर्यालले बनायो सम्पन्नताको शिखर,
जनताले सुनाएको अभिवादन मात्र,
कसले लेखिदिने उनीहरूको बारेमा।
लज्जास्पद खबरदारिता, सत्यता र न्यायको सुरक्षा,
समाजमा अन्धकार फैलाउँदै गर्छ रे बजारमा सुधारको संकेत।
नागरिक अधिकारको प्रति समर्पित, दलाली रहित,
कलम चलाउनेले गर्छ रे सत्यको ईंकित ।