Logo २८ कार्तिक २०८१, बुधबार

प्रशासन एक्सक्लुसिभ :

crisis_alert यसरी घट्न थाल्यो बालविवाह : अभियान सँगसँगै स्थानीय सरकार पनि लागि परे   crisis_alert गाँजामाथिको प्रतिबन्ध हटाउने प्रतिवेदन तयार, कस्तो छ गाँजाबाटै समृद्धि भित्र्याउने सरकारी खाका ? crisis_alert मन्दीले ताल्चा लाग्न थालेको बजार : खोल्ने कसले हो, कसरी हो ? crisis_alert किन काम गरिरहेका छैनन् अर्थतन्त्र सुधारका प्रयासले ? crisis_alert अर्थतन्त्रको सङ्कटबाट साना व्यवसाय नियाल्दा: त्यति विधि निराशा छैन, आशा बाँकी छ crisis_alert गरिबलाई बाँच्नसमेत नदिइरहेको आर्थिक सङ्कट crisis_alert सङ्कटको डिलमा पुग्दै आन्तरिक अर्थतन्त्र crisis_alert गृह मन्त्रालयले थाहै नपाई कैदीहरूले गरिदिए जेलरको सरुवा crisis_alert बाँसबारी जग्गा प्रकरणको केन्द्रमा छन् विनोद चौधरी  crisis_alert काँग्रेस सांसदको पाँचतारे होटेलका लागि एकै दिनमा फेरियो कानुन  crisis_alert ‘भिजिट भिसा’ले अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थलमा टकराब, किन भइरहेछ प्रहरी-अध्यागमन मनमुटाब ?  crisis_alert विधिको शासनकै मजाक बनाइएको ललिता निवास प्रकरण
   

‘अपथ’


प्रशासन विशेष ब्युरो

११ मंसिर २०७३, शनिबार


‘अपथ’

मलाई तिमीदेखि घृणा लाग्छ
जब तिमी गरिबीको कथा बेचेर,
गरिबको गाँस निल्न खोज्छौ ।
तिमी मानवताको मर्म बेचेर
दानवतामा मिल्न खोज्छौ ।

मलाई तिमीदेखि लाज लाग्छ
तिमी वैंशको घमण्ड बेचेर,
दुनियाँ आफ्नो बनाउन खोज्छौ ।
तिमी पैसाको बिटो समाएर
आफैं डुङडुङ्ती गनाउन खोज्छौ ।

मलाई तिमी देखेरै बिरक्त लाग्छ
जनताको मुहार फेर्नकै खातिर,
तमाम सुशासन चलाउने भन्छौ ।
माकुरी जालोमा झिंगा झैं फनफनिएर
भ्रष्टाचार र कुशासनको डल्लो बन्छौ ।

मलाई तिमी देख्दा त्यसै बिचरो लाग्छ
तिमी समाजसेवाको मजेत्रो ओढेर,
दिनदुःखीको जाडो छल्न खोज्छौ ।
स्वार्थले मजेत्रो उडाउँछ, उजाडिन्छौ,
जब आर्जनको आगोले जल्न खोज्छौ ।

मलार्इ तिमी घाँटी घाँटीसम्म आउँछौं
किनकि तिमी कलंकको धुलो चाटेर,
आत्मा ढाँटेर, अरूको खैरो खन्न हौसिन्छौ ।
सके ढाँडैमा चढेर, नत्र एक कदम अघि बढेर
बाँकीलार्इ नड्ग्याउन अनि खँगार्न रौसिन्छौ

मलार्इ तिमी असाध्यै जाली लाग्छ
जब इमान जमान कौडीमा जाकटी राखी,
खुराफाती तमसुकमा बेइमानीको ल्याप्चे ठोक्छौ ।
यति गिर्छौ तिमी, पैतालो मुनि नै छिर्छौ तिमी,
नैतिकताको तोक्मै भाँचिने दुष्कर्मको भारी बोक्छौ ।

मलाई तिमीदेखि दया लाग्छ
तिमी सबै दाउपेचहरू छिरलेर,
नतिजा आफ्नै पक्षमा ल्याउँछु भन्छौ ।
झूठका पुलिन्दाहरू पर्दाफाँस भएपछि,
हारेको अनुभूतिसँगै निर्लज्ज बन्छौ ।

मलाई झनै उदेक त्यतिखेर लाग्छ
जब तिमी मूर्दाघरमा बडो मार्मिक बन्छौ ।
करुणार्द्र बनी यमद्धार ढकढक्याउँछौं,
फर्किँदा याचक भेट्छौ बगली टक्टक्याउँछौं ।

तिमी विवेकशील र सर्वश्रेष्ठ हौ रे !
विद्धान अनि चमत्कारी छौ रे !
उदेक छ स्वयंलार्इ कसरी चिन्दैनौ ?
धरतीको उपशालामा अभ्यागत हौ त,
सन्मार्गमा किन हिन्दैनौ ?

आखिर तिमी झारिखण्डे होउ ?
या मनोरोगी होउ;
वा चरित्रमा ढोंगी होउ;
मनोववाद गर;
सक्छौ नझर,
सक्दैनौ तर ।।

प्रतिक्रिया दिनुहोस