रुनुपर्ने दिनहरु सबले, आउँछन् जिन्दगीमा ।
थोरै खुशी धेरै दुःखको हुन्न रैछ यहाँ सीमा ।।
लडाई लड्न एक्लै पनि हुनुपर्छ तयार मान्छे ।
के होला र भए गति कहिले तिब्र कहिले धिमा ।।
हार्नेकै इतिहास नलेखेर विजेताको निहुन्न पूर्ण ।
हार्नेले नै गुमाई बिजेताको हुन्छ माला घाटीमा ।।
के गर्नु र भनी दोधारमै अल्झिरहँदा हामी अझै ।
रुनु मात्रबाँकी रही बिराम लागेको छ प्रगतिमा ।।
सुख दुःखनाफा घाटा उस्तै लाग्ने होस् जीवन ।
समानता देख्छ नजर अल्झिदैन घटी र बढीमा ।।
प्रतिक्रिया दिनुहोस
