१, विजयोत्सव – १
खै मलाई जान देऊ 
एक टुक्रो सूर्य 
म चाहन्छु ।
थुप्रै बसे झोपडीमा 
आकाश च्याउँदा, च्याउँदा 
आँखाहरू गली सके 
तारा खस्ला 
र                                                       
टिपुँला भन्ने लहड 
व्यर्थै रहेछ 
खसेनन् ताराहरू आज सम्मै पनि । 
चराहरू नजिकैबाट उडेर गए 
खै 
एउटा पनि समाउन सकिएन 
धिक्कार छ यी हातहरूलाई पनि । 
हाम्रा आवाजहरू विष्फोटित हुनु पर्ने 
हामी निरीह भएर बाँच्ने कसरी ? 
हामीले एउटा युद्ध लड्नै छ 
विजयका झन्डाहरू बोक्नु पर्ने 
उमङ्गका नाराहरू घन्काउनु पर्ने 
समय गुज्रेर जानै लाग्यो 
आउ, युद्धको तयारी गरौँ 
झोपडी बाटै विद्रोह थाल्नु छ 
हाम्रो विद्रोहले 
तिमी पराजित भए पछि 
विजयोत्सव मनाऔँ कसरी ? 

२, विजयोत्सव –२
विजयोत्सव मनाउनै पर्छ 
कैदी जीवनबाट फुत्किएर 
हतकडीहरू चुँडाल्नु पर्छ 
जे सुकै होस 
हुन सक्छ  
तानासाहहरूकै पटाङ्गिनीमा धावा बोल्नु पर्छ । 
सूर्यका रापिला किरण फैलाएर 
चिराग बोक्दै 
यो स्वतन्त्रता सङ्ग्राममा 
यो मुक्ति सङ्ग्राममा 
रगत बगाउनु पर्छ 
हारे हारिन्छ 
जिते जितिन्छ 
धरतीमा रगत बहाउन सक्नु
एउटा गौरवकै इतिहास हुने छ 
तानासाहहरू सँग 
अधिकार खोज्ने कसरी ? 
युद्ध लड्नु पर्ने 
युद्ध लड्ने कसरी ?
यो युद्धमा होमिनु भनेको 
दुष्ट कौरवहरू अवसान गराएर
पाण्डवहरूको सत्ता फर्काउनु जस्तै त हो ।
कहाँ हार्न हुन्छ र युद्ध ?
इतिहास साक्षी छ 
कि  कसले प्रगति अवरुद्ध गर्न सकेको छ ? 
कि को तानासाह अजम्मरी भएर बाँचेको छ ? 
समय हो 
आउँछ 
आउनु पर्छ 
हामीले जान्दा जान्दै 
मार्कोसले पनि हार्नु परेको छ । 
सावधान !
हामीलाई स्वतन्त्रता चाहिएको छ 
हामीलाई उन्मुक्ति चाहिएको छ 
हामी त यही प्रस्ताव लिएर आउँदै छौ 
यसपालि त विजयोत्सव मनाउनै पर्ने छ 
जिन्दगीलाई क्रस चिन्ह टाँगेर । 

३,   विजयोत्सव – ३
आहा 
सडक भरी 
यत्रो ठुलो लाम लागेको छ 
देखेनौ 
आमाहरू 
बाबाहरू 
र कर्मठ योद्धाहरू 
कसरी झण्डा फहराइरहेछन ? 
मुक्तिका गीत गाउँदै 
आउ 
रगतको टीका लगाउनु छ 
विश्वासका हातहरू फैलाएर 
तिमीले अन्तिम  युद्ध लड्नु छ 
तिमी त पराक्रमी मान्छे 
युद्धमा विजय प्राप्त गरी 
तिमीले विजयोत्सव मनाउनु छ । 

सुन्दरहरैंचा–६, दुलारी, मोरङ