नसोचेर गरेका ती बातले रुवायो,
माया दिदाँ पाएको त्यो घातले रुवायो ।

अतितको घाउ बल्झि यर जिन्दगीलाई,
आज फेरी परै पिरको खातले रुवायो ।

सधै भरी हरीयाली कहाँ हुदो रै’छ,
शिशिरमा झर्ने तिनै पातले रुवायो ।

तन मन मिले पनि रोक्यो समाजले,
एक्काईशौ शताब्दिमा जातले रुवायो ।

निद्रा छैन यी आँखामा भन कसो गरुँ,
माया बिना एक्लो हर रातले रुवायो ।